به شهری که بیداد شد پادشا

متن سخنرانی دکترشکرالله کهگدای رئیس دانشکده ژورنالیزم دانشگاه آنلاین بانوان افغانستان به مناسبت آغاز سال آموزشی 1404 خورشیدی

به نام خداوند جان و خرد

کزین برتر اندیشه برنگذرد

خداوند نام و خداوند جای

خداوند روزی ده رهنمای

خداوند کیوان و گردان سپهر

فروزنده ماه و ناهید و مهر

با مبارکباد و شادباش آغاز سال نو آموزشی 1404 خورشیدی به همه شما خوبان ما در دانشگاه آنلاین بانوان افغانستان وهمه جا

ژورنالیستان, درهمه کشورهای جهان, درفشداران آزادی , چلچراغ بدستان دادخوهی و مبارزان آزادی فکر و بیان اند و در راه تحقق این حق و آرمان انسانی, هیچگاهی سکوت نمی کنند و بی تفاوت نمی مانند. به همین دلیل است که دشمنان اهل رسانه ها, هم کم نیست.

اجازه بدهید تا دُر سفته یی از حکیم فرزانه ابوالقاسم فردوسی در شاهکار بیمانند جهانی شاهنامه زرین بفت را باز بگوییم که چه زیبا می فرماید:

خرد گر سخن برگزیند همی

همان را گزیند که بیند همی

خرد بهتر از هر چه ایزد بداد

ستایش خرد را به از راهِ داد

خرد رهنمای و خرد دلگشای

خرد دست گیرد به هر دو سرای

بنگرید که حکیم فرزانه ابوالقاسم فردوسی 1100 سال پیش چه پیش بینی درستی داشته است که میگوید:

به شهری که بیداد شد پادشا ( یعنی که افغانستان امروز)

ندارد خردمند بودن روا

توانا بود هر که دانا بود

ز دانش دل پیر برنا بود

دراین جا لازم است, سپاس گرمی داشته باشم از استادان و همکاران فرازمند دانشکده ژورنالیزم که چرخ گردن فراز این دانشکده را به بسیار فرخندگی وشایستگی به پیش می برند, بمانند:

استاد بی بی فایقه جان امین

استاد بی بی عایشه جان سمندر

استاد جلیل غنی هروی

استاد عثمان سمندر

استاد دکترجعفر طیار

استاد عبدالقدیر میرزایی

استاد علی مدنی

استاد آصف معروف

استاد حامدعلمی

استاد علی جاوید کوهستانی

و استاد بی بی سمیرا بهار توانگر و استاد بی بی فرخنده لنگر ابراهیمی که تازه وارد دانشکده ژورنالیزم خواهند شد که هرکدام این فرهیختگان ونخبگان ما, ستاره های پرفروغ دنیای دانش وفرهنگ سرزمین ما به شمار میروند.

باید گفته شود که دانشکده ژورنالیزم, شاه فرد حکیم فرزانه فرخی سیستانی را سرمشق نصاب آموزشی خود قرارداده که فرموده است:

فسانه گشت و کهن شد حدیث اسکندر

سخن نو آر که نو را حلاوتیست دگر

یعنی نصاب آموزشی و همه امور دانشکده ژورنالیزم به همت والای خوبان ما که در بالا نام های مبارک شان ذکر شد, نو آوری و نوسازی و به روز شده میرود.

بنده به حیث رئیس دانشکده ژورنالیزم به خود لازم می دانم که در هر موضوعی که به استادان و دانشجویان دانشکده ژورنالیزم بصورت مستقیم یا غیر مستقیم اثر می گذارد, با استادان فرهیختۀ این دانشکده و شاگردان خوب ما مطرح نموده دیدگاه آنها را دریافت , مطرح و راهکارهای لازم اکادمیک باید جستجو گردد بمانند:

1 . استادان می خواهند که صلاحیت ها و وظایف علمی و اداری مشخص شود وهر کدام سهم خود را ادا نمایند . وظیفه علمی استادان, تدریس, بلندبردن سطح دانش و آگاهی و پژوهش های اکادمیک دانشجویان وگرفتن امتحان است و کارهای اداری وخانه پوری جداول را باید مراجع دیگر انجام دهند.

2. استادان میخواهند که شاگردان شان از یک چهره نمای رسامی همگون که معلوم نمی شود کی کی است ودراین هفته استفاده کرده اند, دور گردد و هرکدام با چهره نمای خودشان سر صنف حاضر شوند تا از تقلب, نفوذ هکرها و نفوذ شبکه های استخباراتی که مخالف آموزش دخترخانم ها اند, در جریان دروس دانشگاهی, پیش از پیش جلوگیری شده باشد.

3 . دانشجویان ما میگویند که دروس شان باید از طریق WathsApp صورت بگیرد که ارزان تمام می شود و بسیاری شان توان پرداخت هزینه گزاف انترنت رابرای Google meet ندارند.

4. استادان میخواهند تا با بخش آموزشی اتحادیه اروپا صحبت شود تا این دانشگاه در آن جا ثبت گردد وسند فراغت با اعتبار بدست بیاید.

5. استادان می خواهند از برخی بازرگانان معتبر داخلی وخارجی خواسته شود تا هزینه انترنیت و برنامه های پژوهش دانشجویان را کمک نمایند.

6. استادان می خواهند تا از سنددیپلوم فراغت به دانشجویان اطمینان داده شود تا آنها از تشویش ونگرانی رهایی یابند.

7. استادان ودانشجویان دانشکده ژورنالیزم می خواهند تا رسما اعلان شود که دوره آموزشی لیسانس شان برای دو سال است.

8. استادان می خواهد از تلاشهای آموزشی دانشجویان بیشتر تمجید گردد با اینکه به آیندۀ شان چندان امیدوار نیستند.

و حالا بنگریم که حکیم فرزانه لسان الغیب حافظ مستانه در یک بیت, چه زیبا تیرخلاص پرتاب کرده است:

فاش می‌گویم و از گفته خود دلشادم
بنده عشقم و از هر دو جهان آزادم

پس لازم می دانم به حیث (مشت نمونه خروار) یادی نماییم و فراموش نه نماییم آن عده از استادان دانشگاه کابل را که در حکومت جلادان تره کی ها – امینی ها – کارملی ها ونجیبی ها, گرفتار, شکنجه واعدام شده اند:

استادان شهید دانشکده‌ طب کابل:

دکتر عبدالفتاح همراه , دکتر عبدالعظیم مجددی, دکترمحمد هاشم مهربان , دکتر علی جاغوری , دکتر عبدالغفار , دکتر عبدالظاهر رزبان , دکترسید کاظم دادگر و داکتر عبدالاحد

استادان شهید دانشکده‌ زبان و ادبیات پارسی:
استاد حسین نهضت, استاد زمریالی ناصری , استاد محمد علم نورستانی , استاد امیر محمد یار ,استاد خان آبادی , استاد زکریا , استاد علی حیدر لهیب , استاد عبدالالله رستاخیر, استاد عبدالرزاق , استاد خانبار

استادان شهید دانشکده‌ شرعیات:

استاد غلام محمد نیازی , استاد وفیع الله سمیعی ,استاد حبیب الرحمن , استاد ایاز الله, استاد غلام فاروق
استادان شهید دانشکده‌ انجنیری:
استاد محمد حسن , استاد محمد صدیق , استاد محمد محسن, استاد عبدالکریم

استادان شهید دانشکده‌ علوم اجتماعی:

استاد غلام غوث شجاعی ,استاد دوست محمد کامگار , استاد عبدالسلام

استادان شهید دانشکده‌ حقوق و علوم سیاسی:
استاد عارفی , استاد نجیب الله

استادان شهید دانشکده ساینس:
استاد عبدالغفور سلطانی (شوهربانو سیما ثمر)

استادان دانشکده دواسازی:
استاد فضل احمد احراری

استادان شهید دانشکده اقتصاد:
استاد عزیزالله

اگر نامهای دانشجویان دانشگاه کابل را که در حکومت جنایتکار تره کی ها – امینی ها – کارملی ها ونجیبی ها, گرفتار, شکنجه و اعدام شدند, بگوییم مثنوی هفتاد من کاغد میشود. یاد همه شهدای گلگون کفن ما جاودانه وفراموش ناشدنی باد.

برویم یادی نماییم (بازهم مشت نمونه خروار) از اهل رسانه های ما که در حکومت دژخیمان تره کی ها, امینی ها, کارملی ها ونجیبی ها گرفتار , شکنجه , اعدام ویا هم ترور شدند:

مهدی ظفر گوینده رادیو تلویزیون,

دوست عزیزم نثارعلی فریاد, شاعر ,خبرنگار, نویسنده وگوینده رادیوتلویزیون

عبدالرؤف پاییز حنیفی روزنامه نگار, شاعر ونویسنده

غلام شاه سرشار شمالی, روزنامه نگار, شاعر ونویسنده

عبدالروف تورکمنی ناشر نشریه پیام وجدان

علی اصغر بشیرهروی, روزنامه نگار, شاعر , نویسنده ومدیر نشریه ترجمان

وهمچنان پروفیسوردکتر سید بهاوالدین مجروح استاد دانشگاه کابل و میرویس جلیل خبرنگار که توسط قصاب کابل یعنی گلبدین حکمتیار ترور شدند. البته که کابل زیبای ما چند قصاب وجلاد خشن و تشنه به خون داشت بمانند اسدالله سروری, نجیب گاو و گلبدین حکمتیار ,که از شما اهل دانش وفرهنگ وهمه شیفتگان و هواخواهان آزادی فکر و بیان و حقوق شهروندی خواهش می شود تا نام های آن استادان و اهل رسانه ها را فراموش نفرمایید. همچنان قربانیان حملات انتحاری وانفجاری تروریستان را در دانشگاه کابل و مراکز آموزشی ما را به ویژه در محلات هزاره نشین در دشت برچی وهمچنان جنبش رستاخیز تغییر, جنبش روشنایی, جنبش من افغان نیستم, جنبش ضد تقلب,جنبش تبسم وهمه جنبش های مدنی را که کودکان و جوانان را به خاک وخون کشانیدند, نباید فراموش کرد و باید در برابر ظلم وستم و استبداد اجتماعی و فرهنگی قاطعانه به پا ایستاد و مبارزه کرد . با اسناد و براهین وشواهد باید بگویم که 95 درصد گرفتارشدگان, شکنجه شدگان واعدام شدگان در دوران حکومت کمونیستی از تبار پارسی زبانان بودند و حالا هم در حکومت تروریستی طالبان, همان آش است وهمان کاسه, و هر پارسی زبان به نوبه خود اجازه ندهد تا حالاهم در زبان قندپارسی, بم گزاری های پارسی ستیزانه ادامه یابد .

شکرشکن شوند همه طوطیان هند زین قند پارسی که به بنگاله می رود

لازم است از شهدای گلگون کفن دنیای رسانه های فعلی ما هم یادی داشته باشیم که در ترورهای هدفمند وزنجیره یی کشته شده اند :

فهیم دشتی, یما سیاوش, فردین امینی , رفیع صدیقی, رحمت الله نیکزاد, فرشته کوهستانی, ملالی میوند, الیاس داعی و دیگران, خواهید پرسید که متهمین ترورهای زنجیره یی وهدفمند فعلی کی ها اند, معلوم است که حامدکرزی, اشرف غنی احمدزی, حنیف اتمر, حمدالله محب, معصوم استانکزی, گلاب منگل, آن لبنانی سارق پشتوانه پولی رئیس بانک مرکزی به نام جعلی اجمل احمدی که میگفت در شفاخانه جمهوریت کابل تولد شده دروغگوی نمی دانست که شفاخانه جمهوریت هیچگاهی اصلا بخش نسایی ولادی نداشته است ودیگر شبکه های سرقدرت تروریستی فعلی وچند ارگ نشین دیگر.

همچنان سپاسی دارم از استاد اسدی گرامی واستاد سعادت گرامی که پیشنهاد بنده را پذیرفته اند و نام دانشگاه را از افغان که نام یک قوم از 72 قوم درکشور است به افغانستان که درحال حاضر فراگیر وهمه شمول معلوم می شود تعدیل و درست نگاری کرده اند و به امید روزی که نام راستین, باستانی , فراگیر وچندکشوری آریانا را بر سرزمین زخمی و زدال خود احیا و زنده سازیم , آنگونه که خداوندگار بلخ حکیم فرزانه مولانا جلال الدین محمد بلخی رومی می فرماید:

هرکسی که دور ماند از اصل خویش

باز جوید روزگاری وصل خویش

من به هر جمعیتی نالان شدم

جفت بد حالان و خوش حالان شدم‌‌

پس هیچ قوم وقبیله وزبانی بردیگری, برتری جویی, تفوق طلبی, فرمانروایی, استفاده جویی وجعل نگاری نه نماید وهمه به ویژه زن و مرد, دربرابر قانون و دستورهای شهروندی و دموکراسی و گزینشی و شایسته سالاری, برابر و دارای حقوق همگون مدنی شهروندی باید باشند.

اصل و نسب ما آریایی است نه نام جعلی وانتخاب انگلیس, آریایی های کشورهای آسیای مرکزی بمانند تاجیکستان, ایران, افغانستان, اوزبیکستان وحتی آذربایجان و دور و برش, باید یک کشور بزرگ آریانا را دوباره تشکیل بدهند تا از گزند دشمنان در امان بمانند.

با سپاس از شما خوبان ما

______________________________________________________________________________________________________

دانشکده ژورنالیزم ( سخنرانی ها, چالش ها و راهکارها)

_______________________________________________________________________________________________________________